จากแม่ถึงลูก
5 เดือน กับ 1 อาทิตย์ วันศุกร์คุณย่าโทรมาบอกว่าโชกุน มีตุ่มเล็กๆ ขึ้นเต็มเลยทั้งหน้า ทั้งตัว แขน ขา บอกว่าตอน บ่าย 3 จะให้อาพาไปหมอที่ศิริราชดู แม่ใจร้อนไม่เป็นอันทำงาน กว่าจะได้ออกจากที่ทำงาน กว่าจะไปถึงลูกก้อเย็นจนค่ำ แม่คล่ำๆ ดู(โชกุนหลับแล้ว คุณย่าได้แต่เปิดไฟโคมเล็กๆไว้) มีตุ่มๆ ขึ้นเต็มตัวลูกย่าบอกว่า เบาลงแล้วละ แม่ใจชื่น คิดว่าลูกคงไม่เป็นไรแล้วคุณหมอที่ศิริราชก้อบอกมาว่า ลูกอาจจแพ้อาหาร หรืออากาศ หรือฝุ่น แต่ไม่ใช่อาการออกหัดแน่นอน
เช้ามา ตายละหว่า ทำไมลูกชายฉาน ถึงได้เห่อเต็มไปหมดอย่างนี้ สงสารลูกก้อสงสาร อยากให้ปะป๊ารีบกลับมาจากที่ทำงาน ปะป๊าก้อห่วงงานซะเหลือเกิน กว่าจะมา ลูกคงจะแย่แน่ๆ (ในความลูกสึกของแม่) แม่ถามย่าว่าพาไปคลีนิคแถวบ้านอีกครั้งดีกว่า และแล้วก้อพาลูกไปคลินิคเด็กแถวบ้าน คุณหมอยืนยันว่าแพ้อาหารชัวร์ ก้อให้ยาแก้แพ้+วิตมันซี+ยาทาเหมือนคล้ายๆ พวกคาราไมด์ และย้ำว่าช่วงนี้ให้น้องโชกุนทานนมอย่างเดียวเท่านั้น จนกว่าจะหาย ซึ่งเหมือนเป็นการทรมานลูกเพราะโชกุนของแม่ ชอบการทานเป็นชีวิตจิตใจ ใครเอาอะไรใส่ปากก้อทานอย่างเมามัน (จนเป็นผื่นเห่ออย่างที่เห็นนั่นแหละ)
5 เดือน กับ 1 อาทิตย์ วันศุกร์คุณย่าโทรมาบอกว่าโชกุน มีตุ่มเล็กๆ ขึ้นเต็มเลยทั้งหน้า ทั้งตัว แขน ขา บอกว่าตอน บ่าย 3 จะให้อาพาไปหมอที่ศิริราชดู แม่ใจร้อนไม่เป็นอันทำงาน กว่าจะได้ออกจากที่ทำงาน กว่าจะไปถึงลูกก้อเย็นจนค่ำ แม่คล่ำๆ ดู(โชกุนหลับแล้ว คุณย่าได้แต่เปิดไฟโคมเล็กๆไว้) มีตุ่มๆ ขึ้นเต็มตัวลูกย่าบอกว่า เบาลงแล้วละ แม่ใจชื่น คิดว่าลูกคงไม่เป็นไรแล้วคุณหมอที่ศิริราชก้อบอกมาว่า ลูกอาจจแพ้อาหาร หรืออากาศ หรือฝุ่น แต่ไม่ใช่อาการออกหัดแน่นอน
เช้ามา ตายละหว่า ทำไมลูกชายฉาน ถึงได้เห่อเต็มไปหมดอย่างนี้ สงสารลูกก้อสงสาร อยากให้ปะป๊ารีบกลับมาจากที่ทำงาน ปะป๊าก้อห่วงงานซะเหลือเกิน กว่าจะมา ลูกคงจะแย่แน่ๆ (ในความลูกสึกของแม่) แม่ถามย่าว่าพาไปคลีนิคแถวบ้านอีกครั้งดีกว่า และแล้วก้อพาลูกไปคลินิคเด็กแถวบ้าน คุณหมอยืนยันว่าแพ้อาหารชัวร์ ก้อให้ยาแก้แพ้+วิตมันซี+ยาทาเหมือนคล้ายๆ พวกคาราไมด์ และย้ำว่าช่วงนี้ให้น้องโชกุนทานนมอย่างเดียวเท่านั้น จนกว่าจะหาย ซึ่งเหมือนเป็นการทรมานลูกเพราะโชกุนของแม่ ชอบการทานเป็นชีวิตจิตใจ ใครเอาอะไรใส่ปากก้อทานอย่างเมามัน (จนเป็นผื่นเห่ออย่างที่เห็นนั่นแหละ)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น